Samenwerken met verschillende culturen
Succesvolle samenwerkingen worden alleen succesvol wanneer je ook werkt aan de onderlinge samenwerking. En dat is lastig, zeker wanneer er meerdere culturen in het spel zijn. Aan de hand van een casus uit mijn tijd bij NS laat ik zien hoe de samenwerking met meerdere culturen leidde tot een groot succes!
Het werd daarnaast ook voor mij een persoonlijke eye-opener, die leidde tot mijn overtuiging dat samenwerken anders kan en vooral ook anders moet.
Het begin van de succesvolle interculturele samenwerking – terug naar 2014
In 2014 werd bekend dat de Spaanse treinenbouwer CAF de NS tender had gewonnen voor Sprinter Nieuwe Generatie. Het ging over de aanschaf van 118 treinstellen voor de regionale en stoptrein diensten, met een waarde van bijna €500 miljoen. Het Japanse Mitsubishi Electric, als toeleverancier van de tractie-installatie letterlijk en figuurlijk de motor van een trein, werd daarbij als derde partij toegevoegd. Deze partijen gingen de overeenkomst aan om gedurende lange tijd samen te werken, zeker wanneer je bedenkt dat de levensduur van een trein al snel 30 jaar bedraagt. Om gedurende die gehele levensduur die technische en supply chain uitdagingen het hoofd te bieden, ontstond ook na de initiële levering een nauwe samenwerking tussen de originele leveranciers en NS.
Twee culturen in een project: De risico’s in kaart gebracht
Als verantwoordelijken voor Inkoop en Supply Chain voorzagen we vroegtijdig aanzienlijke risico’s in de nog prille samenwerking. De risico’s zaten in de verschillen tussen de Nederlandse en Japanse cultuur en een laag ontwikkelde Supply Chain van treinonderdelen door Mitsubishi. Tegelijkertijd zagen we op dezelfde punten kansen: Door samen vroegtijdig te investeren in de samenwerking zouden we wel eens een prachtige en robuuste samenwerking kunnen creëren, waarbij we diepgaand kennis en expertise konden delen in het strategisch belang van beide partijen.
Risico’s omzetten naar kansen aan de hand van bewezen succesvolle modellen
We stelden een plan van aanpak op en kregen akkoord van ons management om te onderzoeken hoe deze risico’s konden worden geminimaliseerd en de kansen benut. Daarvoor zochten we een model om op een gestructureerde manier de kansen en risico’s van deze samenwerking in kaart te brengen. Een model wat relatief weinig uitleg nodig heeft. Na veel gepuzzel en discussie kozen we voor de Pestel Analyse (externe factoren) en het McKinsey 7 S-model (interne factoren).
Het fundament van toen werd de basis van nu
In de maanden daarna hebben we gezamenlijke workshops georganiseerd, met als uitkomst overeenstemming over de belangrijkste (sociale) risico’s , maatregelen om deze te matigen, en gezamenlijke kansen. Het fundament van toen, is nog steeds de basis van de samenwerking van vandaag.
Complexe samenwerking simpel maken
Voor mij persoonlijk was dit project een eye-opener. Het was de eerste keer dat ik op een dergelijk intensieve en gestructureerde wijze het fundament heb gelegd onder een complexe interculturele en uiteindelijk ook succesvolle samenwerking. Als ik nu terugkijk, is dit de proeftuin geweest waarin ik heb geëxperimenteerd met een andere manier van samenwerken. Hier is het inzicht ontstaan dat de sleutel is tot effectief samenwerken, en dat leidde tot mijn persoonlijke overtuiging dat het anders kán en anders móet.
Cooperante maakt complexe samenwerkingen succesvol
En dat is ook exact wat we met Cooperante willen bijdragen. Gebruik de bewezen modellen en methodes voor samenwerking, en maak gebruik van ervaring en de expertise die dat faciliteren. Complexe samenwerkingen hoeven niet complex te zijn, wel succesvol!
Meer weten over mijn visie op praktisch en doelgericht samenwerken, of hoe je kunt scoren in jouw project door goed samen te werken? Neem contact met me op, ik ga graag met je in gesprek!